Na het ontbijt zijn we om 9.30 uur in de auto gestapt en op weg gegaan naar Tampa. Via de Interstate 275 ging het ruim 2 uur noordwaarts waarbij een omweggetje werd gemaakt om over de Sunshine Skyway Bridge (bijna 9 km lang en vanaf het water tot aan het topje 111 meter hoog) te rijden welke over de Tampa Bay heen is gebouwd.
Net over de brug zijn we even gestopt op de North Skywaypier. Deze pier wordt druk bezocht door sportvissers, die hier verzekerd zijn van een goede vangst.
Mannen, vrouwen en kinderen, iedereen vist daar. We konden er nog net een dolfijn spotten.
Na een half uur zijn we weer in de auto gestapt om niet veel later bij ons hotel (La Quinta Inn) voor de komende 2 nachten aan te komen.
Hierna zijn we even iets gaan eten bij de aan de overkant gelegen Burger King.
Ons hotel ligt pal naast het pretpark Busch Gardens en je kunt vanuit de kamer de hoogste achtbaan, de Sheikra zien! De jongens waren niet te houden! Omdat onze gereserveerde tickets een dag extra geldig waren, zijn we om 15.00 uur naar Busch Gardens gereden. Eerst gingen we in een grote, snelle houten achtbaan: de Gwazi. Wat een rammelbak was dat. Daarna gingen René, Sven en Niels in de SheiKra. Deze achtbaan ging tot 2 maal toe van grote hoogte 90 graden loodrecht naar beneden en dat met 3 rijen van 8 personen naast elkaar zonder vloer. Om een indruk te krijgen, kijk maar eens op You Tube.
(Op de foto hierboven zit René op de 2e rij geheel links met naast hem Niels en daarnaast Sven.)
Vervolgens gingen Sven en Niels in een wildwaterbaan en kwamen hier zoals te verwachten viel zeiknat uit.
Dit maakte niets uit want het was toch erg warm weer. Daarna was de volgende achtbaan aan de beurt: de Kumba. Deze had maar liefst 7 loopings en ging nog sneller dan de SheiKra. Busch Gardens heeft ook nog een dierentuin die wij voor een gedeelte bezochten. Morgen doen we de rest wel en wat wij al hebben gezien/gedaan nog eens dunnetjes over 
.
Om 19.30 uur hadden we het wel gehad en gingen direct door naar het naast het hotel gelegen Morrison’s buffetrestaurant om te eten. Van het beloofde zwempartijtje kwam daarna niets meer want de buikjes zaten (te) vol.
In de motelkamer aangekomen werd het weblog weer bijgewerkt, maar dit wel op bed.
wat jammer dat ik daar niet bij was,dan hadden jullie me gelijk bij elkaar kunnen vegen.
jullie genieten wel,nog even dan zal Sven zijn verhalen kunnen spuien.Met de koffie zitten wij s’morgens voor de pc. dag kijken al uit naar morgen.