Vandaag onze laatste verhuizing in Florida van Tampa weer terug waar we zijn begonnen, naar Orlando.
Na ons ontbijt in het hotel te hebben genuttigd werd er rond 9.45 uur koers gezet richting Orlando. Onderweg nog even een tankstop gemaakt en daarbij meteen de voorruit ontdaan van de honderden insecten die we onderweg hebben meegenomen.
Na ruim een uur kwam het Marriot in zicht.
Onze TomTom had echter andere plannen en maakte een rondje door de wijk en melde vervolgens vrolijk bij een lege plek langs de snelweg dat de bestemming weer was bereikt! Achteraf bleek het een kwestie te zijn van een verkeerd huisnummer ingevoerd te hebben, een gebruikersfoutje dus. Tom viel opnieuw niets te verwijten.
Bij het inchecken bleek dat er een probleem was met de keygenerator, het apparaat waarmee de sleutelcode op de kaartjes word gezet. Hierdoor konden we dus niet zelfstandig de kamer binnen. Wij werden daarom begeleid door een beveiligingsbeambte die ons hoogstpersoonlijk voor de kamer afleverde en de deur voor ons opende.
Goed, we hadden voor de rest van de dag nog geen concrete plannen. Wel waren vooraf een aantal bezienswaardigheden op en lijstje gezet waarvan één was Wonderworks. Besloten werd “de wereld op z’n kop te zetten” en in ieder geval voor een leuke foto die kant op te gaan.
Eenmaal daar aangekomen zijn we na het maken van de kiekjes toch ook verder naar binnen gegaan. Wonderworks is een “an amusement park for your mind” zoals ze het zelf beschrijven, zeg maar een wetenschappelijk gebeuren waar je ook lol aan kunt beleven.
Zo kon er worden ervaren hoe een aardbeving van 5.4 op de schaal van Richter aanvoelt, een orkaankracht aan den lijve ondervinden, hoe koud het zeewater aanvoelde toen de Titanic zonk, hoe het is om op een spijkerbed te liggen en meer van dat soort experimenten.
We zijn daar een dikke 2 uur zoet geweest, een leuk en leerzaam uitje dus.
Op de terugweg werd nog even een Outlet aangedaan. Score dit keer, 2 paar Skechers (schoenen) voor Mieke voor de prijs waar je in Nederland nog niet 1 paar voor hebt, een Nike zwembroek + bijpassend shirt voor Niels en 2 Nike tennispetten. Helaas bleef er opnieuw weer niets voor René aan de strijkstok hangen. De schoenmaten waren of te klein of veel te groot en qua kleding zat er ook niets bij van zijn gading 
. Maar goed, misschien nog een IPhone in New York?
Bij terugkomst in het hotel was het sleutelprobleem nog steeds niet opgelost met als gevolg dat alle nieuwe gasten met begeleiding naar hun kamer werden gebracht.
Vervolgens werd het tijd voor de inwendige mens. Bij het hotel was een Food Market maar deze stelde niet zoveel voor. Aan de overzijde van de parking bevond zich echter een echte Amerikaanse vreetschuur waar je je voor $12, – helemaal tonnetje rond kan eten. Dat beviel ons wel en dus snel daar aangeschoven.
Vervolgens was het uitbuiken geblazen. In het hotel lag de kamersleutel gelukkig al klaar waarmee ook de wasserette kon worden geopend. De eerste volle machine staat intussen te draaien, de boys liggen bij te komen in de jacuzzi bij het zwembad en René mocht vandaag voor de verandering het verslag maken. Bij deze dus.
Morgen is de kans op zon zo’n 99% (gelukkig hebben jullie in Nederland inmiddels ook niet meer te klagen), ongeveer even groot als de kans dat we toch nog bij oom Mickey en z’n vriendjes de dag gaan doorbrengen.
