USA 2008 Florida + New York

Vandaag stond er weer een bezoek aan de Busch Gardens op het programma. We waren alle vier nog erg moe van gisteren en waren daardoor pas om 9.45 uur nog maar net op tijd voor het ontbijt. Om 11.00 uur kwamen we in Busch Gardens aan en gingen direct in de ”hangachtbaan” de Montu. Deze “hangachtbaan” was veel spectaculairder dan de die in Walibi World. Maar ja, daarvoor zijn we ook in Amerika.

Na nog een paar keer deze achtbaan te hebben “getest en goed bevonden” zijn we het dierenpark “Edge of Africa” gaan bekijken. We zagen leeuwen, tijgers, zebra’s, stokpaardjes, een gier en nog veel meer dieren.

Daarna zijn we met de Skyride (een kabelbaan met 4 persoonsgondels) over het dierenpark heengegaan en kwamen we bij de andere achtbanen terecht, die we ook maar weer hebben “getest”.

René, Sven en Niels zijn ook nog in de grote wildwaterbaan geweest.

Hier kwam René nog behoorlijk droog uit maar toen we later met zijn vieren in de “Congo River Rapids” gingen, kwam hij er niet zo droog vanaf, zeg maar rustig zeikesnat! Mieke en vooral René waren tot op het hemd toe nat terwijl Sven en Niels nauwelijks nat waren. Rene, Sven en Niels zouden nog een keer in hun favoriete achtbaan de SheiKra gaan. Mieke was hiervoor nog steeds niet te porren omdat zij de afdalingen van 90 graden niet zag zitten. Ze heeft een vooruitziende blik gehad want na afloop van hun rit moesten ze ongeveer 40 minuten in de beugels blijven zitten omdat er een technische storing was .

Al waren René en Mieke het eigenlijk niet van plan de hele dag in dit leuke en mooie park te blijven, toch wisten Sven en Niels het toch weer tot sluitingstijd 19.30 uur te rekken. Ma en pa gingen op een terras zitten met een diet Coke en een koude Budweiser terwijl de jongens nog snel in een paar achtbanen pakten voor het park dicht ging.

Nadat we het park hadden verlaten en met de daarvoor bestemde tram weer naar het parkeerterrein werden gebracht, zijn we bij de Denny’s wezen eten. Toen we weer in het hotel aankwamen, zijn de 3 Houtmannen nog gaan moonlight zwemmen

en is Mieke begonnen met het bijwerken van het weblog’.

Zo is er helaas al weer een dag voorbij. Dat wij vorige week om deze tijd nog in het vliegtuig zaten lijkt al weer veel langer geleden. Morgen een goed uurtje tuffen naar Orlando waar wij daarna nog een hele dag zullen verblijven. Hiervoor is nog niets ingepland. Mieke wil wel gaan shoppen, René voelt meer voor een rustig dagje zwembad terwijl de boys alweer het volgende pretpark op hun verlanglijstje hebben staan. We zien het wel wat het gaat worden.

Bij het schrijven van dit verslag beseften wij dat het vandaag in Nederland dodenherdenking is geweest. Helemaal niet bij stilgestaan, je leeft hier toch in een andere wereld.

Na het ontbijt zijn we om 9.30 uur in de auto gestapt en op weg gegaan naar Tampa. Via de Interstate 275 ging het ruim 2 uur noordwaarts waarbij een omweggetje werd gemaakt om over de Sunshine Skyway Bridge (bijna 9 km lang en vanaf het water tot aan het topje 111 meter hoog) te rijden welke over de Tampa Bay heen is gebouwd. Net over de brug zijn we even gestopt op de North Skywaypier. Deze pier wordt druk bezocht door sportvissers, die hier verzekerd zijn van een goede vangst.

Mannen, vrouwen en kinderen, iedereen vist daar. We konden er nog net een dolfijn spotten.

Na een half uur zijn we weer in de auto gestapt om niet veel later bij ons hotel (La Quinta Inn) voor de komende 2 nachten aan te komen.

Hierna zijn we even iets gaan eten bij de aan de overkant gelegen Burger King.

Ons hotel ligt pal naast het pretpark Busch Gardens en je kunt vanuit de kamer de hoogste achtbaan, de Sheikra zien! De jongens waren niet te houden! Omdat onze gereserveerde tickets een dag extra geldig waren, zijn we om 15.00 uur naar Busch Gardens gereden. Eerst gingen we in een grote, snelle houten achtbaan: de Gwazi. Wat een rammelbak was dat. Daarna gingen René, Sven en Niels in de SheiKra. Deze achtbaan ging tot 2 maal toe van grote hoogte 90 graden loodrecht naar beneden en dat met 3 rijen van 8 personen naast elkaar zonder vloer. Om een indruk te krijgen, kijk maar eens op You Tube.(Op de foto hierboven zit René op de 2e rij geheel links met naast hem Niels en daarnaast Sven.)

Vervolgens gingen Sven en Niels in een wildwaterbaan en kwamen hier zoals te verwachten viel zeiknat uit.

Dit maakte niets uit want het was toch erg warm weer. Daarna was de volgende achtbaan aan de beurt: de Kumba. Deze had maar liefst 7 loopings en ging nog sneller dan de SheiKra. Busch Gardens heeft ook nog een dierentuin die wij voor een gedeelte bezochten. Morgen doen we de rest wel en wat wij al hebben gezien/gedaan nog eens dunnetjes over .

Om 19.30 uur hadden we het wel gehad en gingen direct door naar het naast het hotel gelegen Morrison’s buffetrestaurant om te eten. Van het beloofde zwempartijtje kwam daarna niets meer want de buikjes zaten (te) vol.

In de motelkamer aangekomen werd het weblog weer bijgewerkt, maar dit wel op bed.

Om 8.30 uur vertrokken we uit Key Largo. Onderweg zouden we bij een Denny’s filiaal een Amerikaans ontbijt gaan eten. Zoals wel vaker is gebeurd, wordt je overspoeld met Denny’s filialen, maar als je er naar eentje op zoek bent, zijn ze in geen velden of wegen te bekennen.

Zo ook vandaag, maar na een uurtje rijden vonden we er uiteindelijk een, dat was maar goed ook want we hadden inmiddels allemaal flinke trek. Na het ontbijt even de auto volgetankt en via de Tamiami Trail door het Everglades National Parc.

Onderweg zagen we veel alligators in de moerassen zwemmen. Bij het Visitor Center zijn we uitgestapt en hebben we vanaf een loopbrug de alligators van dichterbij bekeken. We zijn toen weer in de auto gestapt om uiteindelijk in Everglades City te stoppen en met een airboat 1 ½ uur te gaan varen. We hadden de boot voor onszelf.

Eerst voeren we over een groot meer en daar gaf de kapitein flink veel gas! Het was wel gaaf om zo hard over het water te scheuren; het leek wel een speedboot! We meerden voor een minuut of tien af aan op Totch’s Island. Dit eiland is vernoemd naar G. “Totch” Brown die hier een tijd heeft gewoond en op het eiland een boek over de Everglades heeft geschreven.

Op het eiland stond een vervallen hutje en een nog meer vervallen toilet. Later voeren we door de mangrove creek.

Dat was wel spannend want we verwachtten elk ogenblik een alligator te zien! Uiteindelijk kwamen er 2 gators naast onze boot zwemmen! Het zijn absoluut geen beestjes om mee naar huis te nemen!

De kapitein probeerde ze te lokken door met zijn voet en zijn hand in het water te spetteren. Hij wist natuurlijk precies waar hij mee bezig was, maar toch…… Uiteindelijk wist hij er één dichterbij te halen met een MarshMallow.

Nadat we weer voet aan wal hadden gezet, kregen we de gelegenheid om een baby alligator vast te houden. René en de jongens vonden het leuk en Mieke maakte hier foto’s van.

Gelukkig zat de zoomlens nog op het fototoestel, zodat ze wat verder weg moest gaan staan.

De begeleider probeerde haar ervan te overtuigen dat het niet eng was om het beest te aaien, hij hield de bek van het beest dicht, zodat ze hem kon aanraken. Een kleine aarzeling, wilde wel maar bestierf het bijna van angst en deed het dus toch maar niet.

Hierna gingen we verder op weg naar Naples. René en de jongens doken meteen het zwembad in.

Mieke gooide snel de was in de wasmachine en kwam daarna ook naar het zwembad. Nadat de was uit de droger was gehaald, gingen we Naples in. Naples is een mooie, grote en gezellige stad, maar eerst zijn we naar het strand gegaan om de zonsondergang te bekijken. We waren beslist niet de enige. We kwamen nog net op tijd om de zon helemaal onder te zien gaan.

Hierna hebben we nog een late hap bij de Mac genomen.

De afgelopen dagen konden wij niet beschikken over een internetverbinding, vandaar de “radiostilte”.

Inmiddels hebben wij de achterstand weer ingehaald en staan onze belevenissen hieronder weer te lezen en te bekijken.

Vandaag stonden de Florida Keys op het programma, maar eerst reden we met de auto door het Art Deco District van Miami Beach.

Via een brug die Miami Beach met Miami verbindt, reden we vanaf Miami richting de Keys. We hadden een mooi uitzicht op de skyline van Miami.

Na 1.30 uur rijden kwamen we in Key Largo aan en gingen op zoek naar de Dolphin Cove, waar René en de boys met dolfijnen gingen zwemmen of was het andersom? Voor Mieke was een kaartje als observer gereserveerd waar zij dik tevreden mee was.

Nadat de mannen zich in een zwemvest hadden gehesen (wonderbaarlijk hoe slank je er ineens uit kunt zien), gingen we aan boord van een bootje waar we al varende een instructie kregen hoe je met dolfijnen om moet gaan. Na een half uurtje was het eindelijk zover en werd iedereen in groepjes verdeeld. René en de jongens zaten samen met een Amerikaanse vrouw in een groep. Als eerste was de Amerikaanse aan de beurt en dat kwam goed uit want nu konden de mannen de kunst afkijken. Eerst moesten ze gewoon in het water gaan staan met de handen vooruit zodat de 2 dolfijnen kennis konden maken.

Er werd geaaid, handjes geven, en gezoend dat het een lieve lust was.

Niels was in eerste instantie wel een beetje zenuwachtig maar al snel was hij er helemaal overheen en genoot hij volop.

Op een gegeven ogenblik moesten ze op hun rug in het water drijven waarna de dolfijnen hen voortduwden.

Later werd dit kunstje op de buik herhaald (The Superman).

Het was nog veel leuker dan ze zich hadden voorgesteld en wilden het liefst nog een half uur met de dolfijnen spelen.

Mieke heeft vanaf de kant geprobeerd het geheel zowel op video als op de foto vast te leggen. Voor de zekerheid hebben we ook maar een CD met foto’s gekocht, want de fotografe van Dolphin Cove stond toch wel op een betere plek om te fotograferen.

Het hotel voor de komende nacht lag op een kwartiertje rijden van Dolphin Cove af. Het bleek een heel appartementencomplex, bestaande uit verschillende gebouwen te zijn waar veel watersportliefhebbers verblijven. Het appartement was erg mooi ingericht, compleet met een volledig uitgeruste keuken, een afwasmachine, een wasmachine en droger (waar we geen gebruik van hebben gemaakt) 2 TV’s, een stereoset, een DVD-speler en een whirlpool. Het complex lag direct aan het strand. Het was allemaal erg mooi, kortom het is een waar paradijs en het was jammer dat we hier maar 1 nacht blijven.

De jongens hebben zich een tijd lang in het zwembad vermaakt, terwijl René en Mieke de omgeving hebben verkend.

De dag werd afgesloten met een overheerlijk rib bij Outback.

Na terugkomst bij het hotel gingen de jongens alvast moei maar voldaan naar bed en zijn wij in de bar onder het genot van een drankje de weblog bij gaan werken.

Nadat we hadden uitgecheckt, ontbeten bij Denny’s. Het Amerikaanse ontbijt bestond uit pancakes, sauceges, toast en scrumbled eggs. Net zoals vorig jaar was het weer erg lekker en veel.

Vandaag zou het een behoorlijk warme dag worden. Via de highway op weg naar onze volgende bestemming: Miami Beach. Vlak voor Fort Lauderdale werd de Tom Tom verder genegeerd en gingen via de kustweg verder. We zagen waanzinnig grote mooie huizen, compleet met jacht voor de deur. Je kon wel zien waar de jetset woonde.

In Miami Beach aangekomen, vonden we al snel ons hotel: Dezerland.

Dit was een typisch Amerikaans hotel. Het restaurant stond vol met grote Amerikaanse cadillacs en nog meer typisch Amerikaanse attributen. Het was alles Rock and Roll wat de klok sloeg.

We hebben nog 2 uurtjes in en bij het zwembad gelegen. Het hotel lag direct aan het strand en natuurlijk zijn we daar ook nog wezen kijken. De jongens lieten zich graag op de golven meedrijven.

’s Avonds de stad ingegaan op zoek naar een (fastfood) restaurant. Dat bleek nog niet zo eenvoudig te zijn. Uiteindelijk uitgekomen bij de Pizza Hut (hadden we nog niet gehad) en daar de klassieke fout gemaakt om 4 medium pizza’s te bestellen. Degene die ons hielp dacht dat we na 1 pizza besteld te hebben al klaar waren en keek des te verbaasder dat er vervolgens nog 3 bij kwamen. Gevolg, in totaal bijna 2 pizza’s de afvalbak ik maar vol zaten we!

Om 6.00 uur! werden we wakker en zijn om 7.00 uur opgestaan.

Na het ontbijtbuffet zijn we in de auto gestapt. Voor vandaag stond er een bezoek aan het Kennedy Space Center op het programma. Het was bewolkt weer en het was niet echt heet, kortom ideaal weer voor vandaag.

Na binnenkomst zagen we direct een aantal grote raketten staan in de Rocket Garden.

Ook kwamen wij onze eerste alligator tegen (weliswaar achter een omheining). Toen we op een brug stonden, zwom vervolgens er één onder ons langs. Die beesten zijn echt groot! Sven was zo flink om te proberen op de alligator te spugen maar miste hem net.

Daarna op naar de Shuttle Launch Experience geweest. Dit is een simulator die een lancering van de space shutttle nabootst. Nadat we snel nog dogs en burgers hadden gegeten, zijn we met een 2 ½ uur durende bustoer meegegaan. Deze toer hadden wij van tevoren al besproken en bracht ons dichtbij de lanceerplatformen en NASA-gebouwen. Vanuit de bus zagen wij verschillende alligators langs de kant van de weg die hier in de vrije natuur leven. Je zag nu pas hoe groot het NASA-terrein was. Dat moet ook wel want bij een lancering moet je een paar miles van het lanceerplatform verwijderd zijn, wil je niet permanent doof worden of zelfs komen te overlijden door de oorverdovende herrie/geluidsgolven van de lancering.

In een speciale hal kon een oude Apolloraket op ware grote worden bekeken.

Het was een indrukwekkende dag!

Na afloop gingen we richting Fort Pierce, een goede 1 ½ uur rijden, waar we zouden over nachten. Onderweg moest Niels heel erg plassen maar dorst in eerste instantie niet langst de kant van de weg zijn behoefte doen uit angst voor eventuele alligators. Toen hij bijna klapte, koos hij eieren voor zijn geld maar wel pal naast de auto.

Fort Pierce was niet echt bijzonder, een typische Amerikaanse plaats met éen hoofdweg waaraan alles is gelegen. Maar het lag goed op onze route en was prima geschikt voor een overnachting.

De hoteldeskbediende vroeg waar wij in Nederland woonden en bleek vervolgens zelf enige tijd in Rotterdam te hebben doorgebracht.

’s Avonds gesmikkeld bij Taco Bell en na het eten hebben de boys nog even gezwommen en hebben René en Mieke het weblog bijgewerkt echter zonder internet.

Mieke was om 4.00 uur als eerste wakker, de rest volgde om 5.30 uur. Gek dat het geen moeite kost om vroeg op te staan terwijl dat thuis vaak wel het geval is, of zou het aan de jetlag liggen ?

Om 6.15 uur zijn we maar opgestaan waarna Sven met een paar vrienden in Nederland ging msn’en. De meesten waren ook online gezien het tijdverschil van 6 uur met Nederland.

De koffers werden heringepakt want thuis waren we de kleren van iedereen verspreid over alle koffers ingepakt voor het geval er een of meer koffers later in het eerste hotel aan zouden aankomen (of helemaal niet!). Gelukkig is deze voorzorgsmaatregel voor ons overbodig geweest.

Tijdens het ontbijtbuffet hier in het motel bleken er Nederlanders te zijn die net als ons gisteravond zijn gearriveerd en 3 van de 4 koffers missen!

Na het ontbijt zijn we naar de Florida Mall gelopen.

Om 10.00 uur was het al behoorlijk warm. In de Florida Mall konden we natuurlijk onze favoriete “Frappuchino’s” bij Starbucks niet weerstaan.

Later op de dag zijn we naar de Premium Outlet gereden. Daar vonden we meer spullen naar onze gading (zeker gezien de prijzen).

De door Sven en Niels fel begeerde Nike Air Max schoenen, 4 Levisbroeken en wat Espritkleding werden gescoord. Tussen de aankopen werd bij Subway de eerste 6 inch met Italian Meatballs naar binnen gewerkt.

Voor het avondeten vandaag was de Mac aan de beurt. René en Mieke liepen inmiddels met hun tong op straat maar de boys hadden nog wel een laatste restje energie voor een duik in het zwembad. Het motregende inmiddels maar dat vonden ze wel zo cool. Nat werden ze toch wel.

In de motelkamer heeft René ons weblog bijgewerkt om vervolgens weer horizontaal te gaan.

Morgen gaan we raketjes kijken!